Łaska nieba górnego – pieśń, tekst, wykonanie
Łaska nieba górnego – pieśń, tekst, wykonanie
Kolęda Łaska nieba górnego jest kolędą chętnie śpiewaną na Podkarpaciu. Po raz pierwszy pojawiła się w zbiorze pieśni „Symfonie Anielskie…” Jana Żabczyca z 1630 roku. Ostatnia zwrotka bywała pomijana w niektórych zbiorach jak np. u Jana Kaszyckiego w Kantyczkach z nutami z 1911 roku. Strofa ta odbiera kolędzie jej kościelny charakter.
Kolęda Łaska nieba górnego ma kilka wersji w zależności od zbioru pieśni w jakim się znalazła. Żaden ze zbiorów nie podaje autora tekstu ani zapisu nutowego.
Łaska nieba górnego – tekst
1. Łaska nieba górnego dziwną rzecz sprawiła
U ludzi. Panna czysta Syna porodziła,
Którego żaden rozum ogarnąć nie może.
Aftowane gwiazdami opuściwszy łoże,
2. Spuszcza sie na padolne Bóg wieczny niskości,
Żywot sobie obrawszy Panieńskiej w świątości,
Kędy bez zmazy stanął, a stamtąd jak iny
Do obory zstępuje. O, jakie nowiny!
3. Łączną odmianę czyni Ten, co jest bogaty:
Królewicz, patrz, przychodzi na ten świat bez szaty.
Członki Jego pieszczone w żłobie położono,
Zimnem i niedostatkiem przykrym okrążono.
4. Królowie Mu z podarzem nisko sie kłaniają,
Osieł i wół Dzieciątko parą ogrzewają. 1
Wesoły pokój ziemi śpiewają dworzanie,
Sławę z chwałą, niebiescy, Tobie, wieczny Panie.
5. Zaczym każdy mieszkaniec w tym ziemskim kieracie,
Dziś bądź ochotnym, a ty, gospodarzu bracie,
Rozkaż wina nalewać; my śpiewać będziemy
Nowe pieśni Dzieciątku i rozkołyszemy.
