Przysłowie to zarówno uczy nas, że wielkość człowieka zależna jest nie od bogactw, sławy i pieniędzy, ale przede wszystkim od jego wiedzy i mądrości. Przestrzega nas też, przed rządzą władzy i sławy, która bez mądrości stanie się jałowa i bezużyteczna. W pierwszej kolejności należy dążyć do zdobycia wiedzy, a dopiero potem wykorzystać ją do osiągnięcia wyższych celów.

Przysłowie to odwołuje się do dwóch pór roku - zimy i wiosny. Zima to okres kiedy świat usypia, jest szaro, mroźno i nieprzyjemnie. Wiosna to symbol nowych narodzin, natura budzi się do życia, przez co świat staje się piękniejszy. Kiedy w naszym życiu trafi się gorszy okres, problemy, smutek traktujemy tan czas jako zimę. Pragniemy aby nasze życie się zmieniło, by zaczęło dziać się lepiej, by wreszcie nastała w nim wiosna.

Przysłowie to uczy nas, że im więcej posiadamy tym więcej pragniemy mieć. Pozycja, sława, pieniądze, dobra materialne a nawet używki sprawiają, że czujemy potrzebę jeszcze większego ich posiadania. Chęć zysku, bogactw i sławy nigdy nie zostanie zaspokojona. Zanim się opamiętamy i zaprzestaniemy "wyścigu szczurów", apetyt który rósł w miarę jak gromadziliśmy nasze bogactwa, może doprowadzić do sytuacji w której zranimy innych ludzi. Wszystko po to aby zaspokoić swoje pragnienia.

Powiedzenie to zatraciło już swoje pierwotne znaczenie, obecnie stosowane jest podczas zawodów sportowych. W sytuacji kiedy słabszy zawodnik czy drużyna zmuszani są do obrony, najskuteczniejszy w takiej sytuacji okazuje się atak z zaskoczenia. Przysłowie to uczy nas, że w sytuacji krytycznej, kiedy nie możemy znaleźć rozwiązania, najlepszym sposobem jest zaatakowanie przeciwności losu.