Tradycyjny strój Górali Śląskich zaczął wychodzić z użycia pod koniec XIX wieku. Jako pierwsi z tradycji wyłamali się mieszkańcy dolin rzek oraz miejscowości położonych blisko większych miast.

Górale Łąccy mieszkali na terenach obejmujących Beskid Wyspowy, Beskid Sądecki i Gorce. Administracyjnie rejon należy do gminy Kamienica i Łącko w dzisiejszym województwie małopolskim. 

Strój Górali Żywieckich był noszony przez mieszkańców Beskidu Wysokiego, Beskidu Małego oraz w dolinach Skawy i Soły. Historia stroju Górali Żywieckich jest dość krótka. 

Tradycyjny strój orawski był noszony jeszcze w okresie międzywojennym i dopiero po zakończeniu drugiej wojny całkowicie zniknął z tego regionu. Nakryciem głowy mężczyzn był kapelusz z niewielkim, lekko opuszczonym rondem, albo kłobuk. Główkę kapelusza ozdabiano opaską wykonaną z czarnej, wełnianej tasiemki albo metalowym łańcuszkiem. W okresie zimowym mężczyźni ubierali duże czapki podszywane futrem.

W stroju podhalańskim widać wiele cech wspólnych ze strojami noszonymi przez górali mieszkających na terenie całych Karpat, Męski strój był bardziej konserwatywny i zmieniał się rzadko, zarówno jeśli chodzi o krój, jak i rodzaje materiałów. Częściej zmieniały się cechy drugorzędne, czyli zdobienia oraz kolorystyka. Główne materiały wykorzystywane do szycia strojów wyrabiało się samodzielnie w domu – były to sukna, len oraz skóry.

Tradycyjne kapelusze robiono z czarnego filcu albo z owczej wełny. Aby ochronić materiał przed przemakaniem, filc i wełnę nasączano tłuszczem. Kapelusze były zakończone niewielką, okrągłą główką i szerokim, bardzo mocno podwiniętym pionowym rondem, które mogło nawet całkowicie zasłaniać główkę kapelusza. Kawalerowie ozdabiali swoje kapelusze wstążkami, najczęściej w kolorze czerwonym.