Przysłowie to często stosowane jest przez rodziców względem swoich dzieci. Ma na celu wytłumaczyć dzieciom, że ich powinnością jest wspomagać rodziców w pracy, szczególnie kiedy nas o to proszą.

Wbrew pozorom przysłowie to nie nazywa głupcem tego, który ufa nadziej, lecz przestrzega nas, że sama nadzieja nam nie pomoże i pewne rzeczy musimy brać we własne ręce.

Przysłowie to mówi nam, że kiedy zawidą już wszystkie możliwe sposoby, i wydaje się że nie ma szans na zrealizowanie celu, czy zadania to wciąż tli się w nas nadzieja, że nie wszystko stracone.

Przysłowie to przestrzega nas przed nadgorliwością, która może być zgubna w skutkach.

Przyłowie to przestrzega nas, abyśmy za wcześnie nie cieszyli się z sukcesu. Ze świętowaniem należy poczekać, do finału wydarzeń. W razie porażki nie zawiedziemy się.

Przysłowie to uczy nas, aby nie działać na szkodę innych osób. Przestrzega, że złe postępowanie w obec innej osoby może mieć również wpływ nans.

Przysłowie to uczy, że do celu należy podążać powoli, i że na wszystko przyjdzie odpowiednia pora.

Przysłowie to uczy nas, że nie wygląd i zamożność decyduje o tym jaki człowiek jest. Lecz jego wnętrze i to jakie ma serce. Nie należy oceniać źle ludzi tylko dlatego, że mają w życiu niepowodzenie.

Przysłowie to przestrzega nas, że nie wszystko co wydaje nam się ważne, w istocie takie jest.

Przysłowie to przestrzega, nas abyśmy nie prowokowali sytuacji dla nas nie miłej. Takie postępowanie może być dla nas fatalne w skutkach.

Przysłowie to uczy nas, że dzieci często zachowują się tak jak rodzice. Udowadnia nam, że rodzice mają ogromny wpływ na wychowanie człowieka.

Przysłowie to przestrzega nas, że wykorzystywanie innych osób, kiedyś obróci się przeciwko nam. I tak jak my wykorzystywaliśmy, tak sami zostaniemy wykorzystani.