Skip to main content

Pognała wołki na bukowinę - pieśń, tekst, wykonanie

Pognała wołki na bukowinę to popularna pieśń ludowa znana w wielu rejonach Polski m.in. w rejonie cieszyńskim, centralnej Polski, Podkarpacia. Pieśń o lekkomyślnej pasterce ma kilka wersji tekstu w zależności od rejonu, w którym jest śpiewana. W jednych wersjach słyszymy o Kasi, w innej o Marysi, jeszcze w innych wiemy, że pasterka była Cyganką. Czasami pieśń funkcjonuje pod tytułem Obiecała a nie dała. Pognała wołki na bukowinę znalazła się obok pieśni typowo patriotycznych i wojskowych w drugim wydaniu śpiewnika Bronisława Rutkowskiego „Idzie żołnierz…” wydanego w Rzymie w 1946 roku. Współcześnie słuchając Pognała wołki na bukowinę w wykonaniu różnych twórców można zauważyć, że funkcjonuje ta sama ludowa melodia u różnych wykonawców.

obraz: Henry Schouten - Auf dem Heimweg

Pognała wołki na bukowinę - tekst

1. Pognała wołki na bukowinę,
Wzięła ze sobą skrzypki jedyne
I grała, śpiewała,
Swoje siwe, siwe wołki pasała.

2. Pasła je, pasła, aż pogubiła:
“Cóż ja, nieszczęsna, będę robiła?!”
Więc chodzi i płacze:
“Już ja swoje siwe wołki potracę”.

3. Usłyszał Jasio płacz, narzekanie,
Przyleciał do niej na to płakanie:
“Dziewczyno, cóż ci to,
Pewnie twoje siwe wołki zabito?”

4. O, gdybyś moje wołki odnalazł,
Dałabym ja ci buziaka zaraz,
Oj zaraz, oj zaraz,
Siedemdziesiąt siedem razy raz po raz.

5. Poleciał Jasio na Bukowinę,
Odnalazł wołki, prosił dziewczynę:
“Dziewczyno, wołki masz,
Obiecałaś dać buziaka, daj zaraz”

PODOBNE PIEŚNI LUDOWE