W tętniącym życiem sercu Warszawy, wśród brukowanych ulic i starych kamienic, znajdował się warsztat płatnerza Marcina. Znany z niesamowitej precyzji i umiejętności naprawiania zbroi, Marcin był prawdziwym artystą swojego fachu. Jego warsztat był miejscem, gdzie historia spotykała się z rzemiosłem.

Marcin mieszkał w skromnym, ale przytulnym domu, razem z żoną Ewą i dwójką dzieci: Hanką, dziewczynką o jasnych, falujących włosach i pełnych ciekawości niebieskich oczach oraz Maćkiem, chłopcem o rudych włosach i pełnym energii spojrzeniu. Dzieci uwielbiały słuchać opowieści ojca o rycerzach i ich zbrojach, spędzając godziny w warsztacie, bawiąc się w jego cieniach.

Podczas jarmarku, który odbywał się raz do roku, Hanka i Maciek postanowili zwiedzić miasto. Jarmark był pełen kolorów, dźwięków i zapachów. Marcin, choć troskliwy, zgodził się na ich wycieczkę, ale ostrzegł przed ruinami nad Wisłą, gdzie według legendy strzegł Bazyliszek.

— Pamiętajcie, nie zbliżajcie się do tej ruiny — mówił z naciskiem. — Bazyliszek, który tam mieszka, jest stworzeniem przerażającym i niebezpiecznym.

Dzieci, zafascynowane jarmarkiem, nieświadomie oddaliły się od bezpiecznego centrum miasta. Zmierzając w kierunku łąk i rzeki, natknęły się na starą ruinę, o której wspominał ich ojciec. Ruina była ponura, otoczona starymi drzewami, których gałęzie tworzyły ponury baldachim nad zniszczonymi murami. Wewnątrz panowała gęsta ciemność, a chłodne powietrze zdawało się szeptać stare sekrety.

Dzieci, zaintrygowane i pełne odwagi, postanowiły zbadać ruiny. Ich serca biły szybciej, gdy postawili pierwsze kroki w mrocznych korytarzach. Nagle, z ciemności wyłonił się Bazyliszek, stworzenie o przerażającym wyglądzie: głowa kogucia z olbrzymim, czerwonym grzebieniem, a jego ogon przypominał węża, wijąc się na wiele metrów. Jego oczy, przypominające lodowe klejnoty, mroziły krew w żyłach.

Marcin, zaniepokojony długą nieobecnością dzieci, postanowił ruszyć na ich poszukiwanie. Wyruszając w nocy, z lustrzaną zbroją, która miała ochronić go przed spojrzeniem Bazyliszka, kierował się w stronę ruin.

Gdy Marcin dotarł do ruin, serce ściskał mu lęk, ale i determinacja. Ruiny, w świetle księżyca, wydawały się jeszcze bardziej tajemnicze i groźne. Marcin, zstępując do podziemi, ujrzał Bazyliszka, którego straszliwy wygląd był jeszcze bardziej przerażający niż opowieści. Bazyliszek, wydając gardłowe dźwięki, szykował się do ataku.

W ostatniej chwili, Bazyliszek spojrzał na lustrzaną zbroję Marcina, a jego własne odbicie sprawiło, że skamieniał na miejscu.

Gdy tylko Bazyliszek stał się kamieniem, posągi ludzi, w tym Hanki i Maćka, powróciły do życia. Dzieci, w szoku, ale pełne ulgi, rzuciły się w ramiona swojego ojca. Marcin, z ulgą i miłością w sercu, prowadził je z powrotem do domu, opowiadając po drodze o odwadze i sile serca, które zawsze zwyciężają strach.

Historia o płatnerzu, który pokonał Bazyliszka, rozeszła się po całym królestwie. Marcin stał się bohaterem, ale dla niego najważniejsze było bezpieczeństwo jego dzieci.

Marcin kontynuował swoją pracę jako płatnerz, ale jego życie było teraz wypełnione jeszcze większym znaczeniem. Hanka i Maciek, nauczeni lekcji odwagi i siły serca, dorastali, przekazując historię o Bazyliszku kolejnym pokoleniom. Warszawa, z jej tajemnicami i legendami, zawsze miała miejsce dla odważnych serc i niezwykłych opowieści. Bazyliszek stał się symbolem strachu, który można pokonać, a legenda o płatnerzu Marcine — przypomnieniem, że prawdziwa odwaga rodzi się z miłości.