Władysław IV

Władysław IV urodził się 9 czerwca 1595 roku. Swoją młodość Władysław spędzał głównie w Polsce, ale brał też udział w wielu zagranicznych podróżach, między innymi do Monachium, Wiednia, Brukseli i Antwerpii.

Brał udział w kilku wyprawach na wschód, w tym także w wojnie moskiewskiej z 1610 roku. Władysław słynął ze swojej odwagi i rycerskości, co pomogło mu zyskać sporą popularność wśród szlachty.

Gdy w 1632 roku zmarł Zygmunt III, Władysław był jedynym kandydatem do objęcia tronu, a swoje poparcie dał mu zarówno papież, jak i cesarz. Elekcja ta była najspokojniejszą w całej historii Rzeczypospolitej i w zasadzie sprowadzała się do formalnego uznania Władysława IV za króla Polski. Władysław zawarł w 1635 roku w Sztumskiej Wsi rozejm ze Szwecją, co zapoczątkowało dwudziestoletni pokój na północnej granicy kraju.

Władysław IV na tronie Polski

Na wschodzie ciągle toczyły się walki z Moskwą. W 1637 roku zmarł Bogusław XIV, ostatni członek dynastii książąt zachodniopomorskich, ale po zmarłym księciu udało się przejąć tylko okręg bytowski i lęborski. Władysław, tak jak i jego ojciec, przez cały czas swojego panowania starał się utrzymywać dobre kontakty z rodziną Habsburgów, miał też nadzieję na cesarską pomoc w odzyskaniu szwedzkiego tronu. Aby cele te udało się zrealizować, Władysław ożenił się w 1637 roku z arcyksiężniczką Cecylią Renatą. Po śmierci swojej pierwszej żony Władysław zawarł małżeństwo z Ludwiką Marią Gonzagą de Nevers. Władysław dbał o stworzenie polskiej floty wojennej, która miała być wykorzystana w wojnie o tron szwedzki. W 1635 roku Władysław doprowadził do zrównania w prawach unitów oraz dyzunitów, którzy nie przystąpili do unii brzeskiej. W ostatnich latach panowania Władysława znowu pojawił się problem kozacki, a tuż przed śmiercią króla doszło do wybuchu powstania Chmielnickiego. Władysław IV zmarł 20 maja 1648 roku i został pochowany w wawelskiej katedrze.