Idzie żołnierz borem, lasem - pieśń, tekst, wykonanie
Pieśń Idzie żołnierz borem, lasem, jest prawdopodobnie najstarszą pieśnią żołnierską, która przetrwała do naszych czasów. Nie ma dokładnej pewności co do okresu jej powstania, zakłada się bowiem, że pieśń Idzie żołnierz borem, lasem mogła powstać już w czasach Władysława Warneńczyka lub ponad sto lat później za panowania Stefana Batorego. Najprawdopodobniej pieśń Idzie żołnierz borem, lasem została napisana w czasach napoleońskich. Nie mniej przez następne lata tekst pieśni Idzie żołnierz borem, lasem ulegał zmianom i przekształceniom, wpływ na to miały liczne powstania i dwie wojny światowe.
Idzie żołnierz borem, lasem - tekst
Idzie żołnierz
Borem lasem, borem lasem
Przymierając
Z głodu czasem, z głodu czasem
Suknia na nim
Nie blakuje, nie blakuje
Wiatr dziurami
Przelatuje, przelatuje
Chustka czarna
Jest za pasem, jest za pasem
Ale i tej
Pusto czasem, pusto czasem
Chociaż żołnierz
Obszarpany, obszarpany
Przecież ujdzie
Między pany, między pany
Trzeba by go
Obdarować obdarować
Soli, chleba
Nie żałować nie żałować
Wtenczas żołnierza
Szanują, szanują
Kiedy trwogę
Na się czują, na się czują
Zapłaćże mu
Jezu z nieba, Jezu z nieba
Boć go pilna
Jest potrzeba, jest potrzeba
