Pęknięte serce Witosława

Przed wiekami, na szczycie zwanym Górą Witosławską, stał potężny i bogaty zamek. Na tronie tego zamku zasiadał, okrutny i mściwy książę Witosław. Prawa jakie stanowił były ciężkie do wypełnienia nawet dla bogatych mieszkańców jego księstwa, a tych ze względu na wysokie podatki było niewielu. Witosław nie darował nikomu, kto złamałby choćby najmniejszy przepis i został złapany na gorącym uczynku.

{module Reklama - Czerwona Responsywna}

Nie miał miłosierdzia również dla tych, którzy zostali niesłusznie oskarżeni przez zazdrosnych i nieprzychylnych sąsiadów. Kiedy Witosławowi urodził się syn, książę w swej wielkiej pysze nadał mu takie samo imię, sądząc że dzięki temu nawet kiedy umrze jego duch będzie żył dalej w ciele młodego Witosława. W dwa lata później oszalały książę sam oskarżył swą żonę o zdradę i spiskowanie i nakazał ściąć ją mieczem.

Kiedy młody Witosław uzyskał wiek męski, ojciec wezwał go do siebie. Przechadzając się po murach zamczyska pokazywał synowi rozległe tereny, którymi władał i które pewnego dnia będą należeć do niego. Książe nie wiedział, jednak że syn ma serce złote z dobroci i miłości do innych ludzi. Często kiedy ojciec nie widział wynosił jedzenie z zamku aby rozdawać sierotom i wdowom, po mężach którzy zginęli w bitwach prowadzonych przez jego ojca. Mieszkańcy księstwa z utęsknieniem wyczekiwali dnia, kiedy Witosława Mściwego zastąpi jego syn Witosław Sprawiedliwy.

Pewnego dnia Witosław Mściwy pewny swej zbliżającej się śmierci, nakazał synowi wyruszyć w podróże po do sąsiednich księstw i wybrać sobie córkę innego księcia. Ożenić się z nią, a kiedy będzie to możliwe przejąć tron jej ojca i połączyć dwa księstwa w jedno. Młody Witosław, wysłuchał nakazu ojca, wziął naszyjnik swej matki i zabrawszy ze sobą kilku zbrojnych ruszył na poszukiwania małżonki.

{module Reklama - Czerwona Duża}

Przez wiele dni wędrowali przez puszczę, która gęsto porastała księstwo Witosława. W pewnym momencie w oddali książę usłyszał dziewczęcy śpiew. Zatrzymał orszak, zsiadł z konia i ruszył w stronę osoby, do której należał niezwykły głos. Schował się za krzakiem, rozglądając się dookoła. Nagle zza drzewa wyszła młoda, jasnowłosa dziewczyna z koszykiem owoców leśnych. Serce Witosława zapałało ogromną miłością. Młodzieniec wyprostował się i ruszył w stronę dziewczyny, która na jego widok lekko się przestraszyła. Witosław opowiedział jej kim jest i że pragnie by została jego żoną. Na te słowa zawiesił na jej szyi medalion matki.  Jako, że Witosław był przystojny, a wieść o dobroci jego serca dotarła do najgłębszych zakątków księstwa, dziewczyna bez wahania przyjęła propozycja młodzieńca. Książe natychmiast nakazał przygotować się do powrotu. Jak najszybciej pragnąć oznajmić ojcu, że znalazł miłość swego życia.

Kiedy dotarli na miejsce rozgniewany ojciec, nawet nie wysłucha swego syna. Dziewczynę kazał wrzucić do najgłębszych lochów bez jedzenia i picia a młodzieńca umieścić w wieży jak najdalej od ukochanej. Rozłąka trwałą zaledwie tydzień, po siedmiu dniach bowiem dziewczyna zmarła z wycieczenia a serce Witosława pękło z rozpaczy.

Witosław Mściwy widząc, do jak haniebnego czynu się posunął zrozumiał wreszcie niegodziwość swych rządów. Złoto i kosztowności rozdał ubogim, zamek zniszczył a księstwo sprzedał sąsiedniemu władcy. Pieniądze natomiast  w tajemnicy przed nowym władcą jego dawnego księstwa rozdał swemu ludowi. Sam wybudował drewniany dom  w puszczy i tam zamieszkał do końca swych dni. Obecnie w  miejscu tym znajduje się kapliczka.

{module Reklama - Czerwona Responsywna}